1. Til himins ber þráin svo þrávegis mig
því þar ljóssins heimkynni er.
Hér aðeins um stund geng ég útlagans stig,
ég innan skamms heim þangað fer.

Kór: Til eilífðarlandsins mín öll stefnir þrá
hvar aldregi þekkist neitt sár,
um eilífð ég verð þar Guðs ástvinum hjá,
hvar aldregi fellur neitt tár.

2. Hér niðri í dalnum er neyðin oft þung
svo næstum hún truflar Guðs frið.
En heima er sælan Guðs eilíf og ung
þar uni ég gleðina við.

3. Á jörðu´ eru vonbrigði, svíðandi sár
og sorg oft í hjartanu leynd.
En heima ei þekkist neitt harmanna tár
þar hamingjan verður fullreynd.

Eva Ottosson - Ásmundur Eiríksson